OPINIONES
Erregularizazioa orain!
Arantza Gutierrez Paz | 2022-02-26 10:00:00
Migratutako pertsonen ekimenez, Epainiako Diputatuen Kongresuan aurkezteko erregularizazioaren eta lan-baimenen aldeko Herri Ekimen Legegilea aurkezteko sinadura-bilketa abian jarri da.
Bizkaiko helburua 25.000 sinadura lortzea da, eta 111 udalerritan egingo den kanpaina batean.
Erregularizazioa da gurean bizitza garatzea erabaki duten pertsonen eskubideak bermatzeko lehenengo atea; hori gabe, oso egoera zaurgarrian daude, eta abusuen biktimak izateko arriskua areagotzen zaie (lan-esplotazioa, poliziaren sarekada arrazistak…).
Paradoxikoa bada ere, Herri Ekimen Legegilea bultzatzen duten pertsonek beraiek, eezin dute sinatu, erregularizaziorik ez dutelako. Hori dela eta, eta Getxo ere harrera herria izatea nahi dugula argi utzita, sinaduraren bidez gurean lan eta bizi nahi duten pertsona guztiontzat, edonondik etorriak badira ere, eskubideak bermatuko dituen erregularizazioa eskatzeko deia egin nahi dut tartetxo hau aprobetxatuz.
Premiazkoa da Getxon udal zahar-egoitza gehiago izatea
Helena Franco Ibarzabal | 2022-02-03 10:24:00
Zur eta lur geratu naiz gure herrian zahar egoitzen zein eguneko zentroen ze plaza gutxi dagoen ikusita!
Datuak, Eustatetik ateratakoak, benetan dira deigarriak:
- adinekoentzako egoitzetako (erresidentzietako) plaza kopurua, 65 urte eta gehiagokoen mila pertsonako emanda, 23.27 besterik ez dira Getxon, EAEn adierazle horrek berak 42.06 balioa hartzen duelarik;
- eta beste horrenbeste adineko pertsonentzako eguneko zentroetako plazen kopuruari dagokionez: 4.28 plaza Getxon, EAEn 9.05 denean (datu hori ere 65 urte eta gehiagokoen ‰etan).
Azken urteetan bizitzen ari garen pandemia luze eta gogaikarri honek hainbat gauza utzi ditu agerian, besteak beste eredu ekonomiko kapitalista basatiaren muga ekologikoak, neurriz gaineko globalizaziori loturiko arazo produktiboak, osasun sistema publikoen zaurgarritasuna eta prekarietatea… Eta horiekin batera, zaintzaren krisia ere jarri digu muturren aurrean, lehendik ere existitzen zen problematika eta egoera, orain gordinkiago azaleratu dena zaintza beharrak areagotu diren honetan.
Zaintzarena, gai konplexua eta konponbide estrukturalak behar dituena, zaintza lanaren errekonozimendutik hasi eta zaintzen ardura kolektiboan oinarritu behar direnak. Ez duelako balio orain arte bezala lan hori guztia emakumeen bizkar uzteak, ez du balio eta gainera ez du funtzionatzen, jada emakumeok ezin dugulako (ez gaude full time etxean eta zaintzara dedikatuak, enpleguaren munduan ere bagaudelako); eta gainera ez dugulako nahi, denon onurarako den lan hori denon artean egin behar dugula uste dugulako.
Eredu zaharrak jada ez du funtzionatzen eta eredu berri baterako trantsizio batean gaude, zaintza beharren zati geroz eta handiago modu kolektiboan eskaintzera eramaten gaituena. Baina a zer nolako trantsizioa!! Sistema kapitalista patriarkal honetan askotan gertatzen den moduan, erabat kaotikoa izaten ari da, agintari publikoen aldetik planifikazio eta antolaketa seriorik gabe, negozio pribatuari esparru zabala utziz. Hain zabal, ezen eskaintza pribatua publikoa baino askoz handiagoa den (Bizkaian, zahar egoitzen artean 46 dira titularitate publikokoak eta 180 pribatukoak; eta plazei dagokienez, 3272 publiko eta 8177 zentro pribatuetan).
Sektore publikoak ardura berezia du hori guztia berrantolatzen eta egituratzen. Pertsonen beharrizan oinarrizkoenak, hala nola osasuna edota zaintza beharrak, ezin dira errentagarritasun pribatuaren arabera kudeatu; ez, pertsonak erdigunean jarriz eratu nahi dugu Euskal Herri berria eta hori da gure apustua zaintzen arloan ere.
Zahar egoitza eredu aurreratuak nahi ditugu: egoiliarren komunitatea den auzo edo herrian txertatuak, bertokoen hizkuntza errealitaterekiko sentsibilitatea dutenak, adinekoen beharrak eta beren duintasuna uztartzen duten bizitegi egiturak dituztenak, etxeekin antza dutenak; kualifikazio egokia eta lan baldintza duinak dituzten langileen eskutik. Eta titularitate publikokoak , pertsonen bizi beharrekin negozioa egingo ez denaren berme sendoena izateaz gain horiek direlako ardura publikoari exijitu ahal zaion kudeaketa humano eta eraginkorra benetan ziurtatu dezaketenak.
Eginkizun horretan Getxotik bertatik has gaitezke, are gehiago lehenbailehen hasi beharko ginateke, izan ere lehenago datuetan islatuta ikusi dugun moduan oso atzetik gabiltza, oso urrun EAEko batezbestekotik. Ordua da Getxon zahar egoitza publiko moderno, aurreratu eta kalitatezko gehiago eskaintzekoa. Arrazoiak begi-bistakoak: batetik, behar horiek egon badaudelako; bestetik, getxoztarrek gutxienez inguruko herritarrek duten ekipamendu eta prestazio maila berak izateko eskubidea ere badugulako; baina batez ere, kalitatezko zaintza kolektibo publikoa delako historikoki eta bidegabeki emakumeen bizkar utzi den zaintzen gainkarga ikusezin hori pixkanaka arintzen eta zuzentzen joateko modurik egokiena eta justuena.
¿Yo homófobo? Si tengo un amigo maricón…
Iñaki Gonzalo "Kitxu" | 2021-11-22 09:11:00
¿Yo machista? Si le ayudo a mi mujer a recoger la mesa… ¿Yo racista? Venga, si los morenitos son súper trabajadores… Cuántas veces habremos oído este tipo de comentarios, incluso entre las personas que conforman nuestro círculo más íntimos, y cuántas veces habremos dejado pasar la oportunidad de decirles que sí, que son homófobos aunque tengan amigos gays y machistas aunque ayuden en casa.
Contra la homofobia, el racismo y el machismo no sirven las medias tintas. Ninguna excusa es válida para tolerar en nuestro entorno actitudes que denigran o vulneran los derechos humanos.
Se trata de tolerancia y de intolerancia. Intolerantes son los y las que mantienen actitudes machistas, homófobas y racistas en su vida cotidiana; los y las que alardean de ello y los y las que desprecian al prójimo por razón de raza, género o condición sexual. Y tolerantes pero igual de intolerantes son los y las que cuando son testigos de este tipo de actitudes miran hacia otro lado o lo justifican.
Y es un virus que se ha extendido entre la juventud, también entre los y las que se declaran progresistas o abertzales. Estoy harto y asqueado de escuchar los mismos argumentos de siempre: es que los latinos vienen a quitarnos el trabajo (en una ocasión una persona de mi entorno político me dijo que era una vergüenza que un latino tuviera trabajo y yo, un gudari, estuviera en el paro), que los moros se dedican a robar y violar, que son los beneficiarios de la RGI mientras los vascos somos ciudadanos de segunda…
¿Os suena?
No. No existe justificación alguna para este tipo de actitudes y la respuesta debe ser radical. En este caso sí, de tolerancia cero. Los asesinatos de mujeres o los apaleamientos en vía pública de migrantes o de miembros de la comunidad LGTBI son sólo la punta del iceberg, la demostración extrema de la intolerancia y el odio. Pero las actitudes cotidianas, los comentarios en círculos cerrados, los micro machismos, los micro racismos…son el germen, la semilla que crece en nuestra sociedad y que, o la cortamos de raíz y a tiempo, o acabará por apropiarse de nuestras conciencias, cada vez más dormidas.