IRITZIAK
Getxon gazteok garesti ordaintzen dugu etxebizitza eskubidea
Irene Ezkurra | 2021-04-13 12:24:00
Monotonoa suerta daiteke iritzi-prentsa-elkarrizketa guztietan pandemia dela eta ez dela beti gai berdinaren bueltan aritzea. Ordea, gure bizitzetako alor guztiak zeharkatu ditu jada auzi honek eta ezin ukatu esparru guztietan izan duen eragina.
Alarma egoera ezarrita bizi izan ditugu azken hilabeteak. Alarma egoera, baina, osasun gaitzetik haratago iritsi da. Gazteon problematiken aferaz arituko naiz berriro oraingoan, larria baitzen lehen gazteon prekarizazio maila, eta larriago bihurtu baita azken boladan.
Esana dugu hamaika aldiz lan prekarizatuetan esplotatuak izatera, lanaldi bezala aitortuak ez diren lanak egitera, astean hiru lan ezberdin izatera ohituak garela jada gazteok. Eta hala ere denbora eta baliabiderik ez dugula ia bizi proiektu duin bat garatzeko. Bizi proiektu duin bat, gainera, non eraikiko du bada gazte batek Getxon?
Getxoko alokairua EAEko garestienetakoa dela diote datuek, bataz besteko prezioa 847€-koa delarik. Hau ikusita, zein leku dauka orduan etxebizitza eskubideak gure herrian? Eta gaiari helduz, gazteon bizitzetan? Kalkulu matematiko handirik egin gabe erreparatu ahal zaio gazteon soldataren eta alokairuaren batazbestekoaren artean dagoen amildegi izugarriari.
Honi erantzuteko, etxebizitzaren auziari loturiko dinamika abiatu du Algortako Ernaik azken astean, gazteon artean bizi dugun etxebizitzaren problematika sozializatzeko aldarrikapen zerrenda bat mahai gainean jarriz. Aldarrikapenen artean Getxon jenderik bizi ez den 1028 etxebizitza daudela salatu du, eta hauetatik 902 “etxebizitza kudeagarriak” direla. Gainera, Getxoko Udalak azken bi urteetan eman ez dituen gazteontzako emantzipazio dirulaguntzak exigitu ditu, baita arazoari irtenbidea emateko bermeak eskatu ere.
Datuek erakusten dute, gazteok garesti ordaintzen dugu etxebizitza eskubidea gure herrian. Bada, has gaitezen arazo honi buruz hitz egiten eta gure beharrak eta aldarrikapenak mahaigaineratzen. Ekin diezaiogun gaurdanik aldarrikapen zehatzen eta alternatiba errealen gainean etxebizitza eskubidea borrokatzeari.
Getxo, el despropósito de la gestión municipal
Pedro Gutierrez | 2021-04-06 10:44:00
En el artículo anterior centré mi crítica en la ausencia de una gestión municipal, poniniéndola frente al espejo de la eficacia con múltiples ejemplos en los campos fundamentales que la misma abarca.
En este quiero centrarme en el problema de la vivienda, un derecho fundamental, y afirmo sin temor a equivocarme, que se trata del principal problema de nuestro municipio, el cual se ha visto agravado por la inacción, falta de visión e insensibilidad social de nuestros gestores municipales. Con su inoperancia, han provocando entre otros problemas, un incremento brutal del precio de las viviendas tanto en compra como en alquiler, lo que ha supuesto la expulsión de más de 13.000 jóvenes de Getxo, imposibilitados para iniciar su proyecto de vida en el pueblo que los vio nacer y un envejecimiento brutal de nuestro municipio. Las herramientas con que contamos para intentar revertir esta tendencia son la planificación urbanística y la voluntad política de llevarla adelante. Analicemos en qué situación se encuentra:
El PGOU, Plan General de Ordenación Urbana actual, documento legal que rige la planificación de nuestro pueblo, informa de la necesidad, tipología jurídica y de construcción, espacios físicos donde se enclavará la vivienda, dotación de servicios generales, movilidad, sostenibilidad medioambiental, etc. data de 2001, su vigencia debió finalizar en 2009, a fecha de hoy sigue prorrogado, ¡12 años sin renovar!, vez y media más de la vigencia aprobada.
En 2013 el ayuntamiento dio inicio a la revisión del PGOU, en cumplimiento de lo dispuesto en la Ley de Suelo de la CAV se constituyó un Lantalde de participación ciudadana que englobaba a aproximadamente 36 asociaciones y entidades ciudadanas y a otros tantos ciudadanos-as particulares que durante los años 2013, 2014 y 2015 estudiaron y debatieron sobre como es nuestro pueblo y cómo queríamos que fuese. Debate enriquecedor, sin cortapisas, con visiones diversas y con acceso a toda la documentación urbanística de Getxo. Pues bien, después de tres años de trabajo y esfuerzo intenso (no olvidar que estamos hablando de ciudadanos-as que dedicaron mucho de su tiempo de ocio a este fin), dicho Lantalde fue capaz de consensuar una propuesta muy mayoritaria sobre las necesidades de nuestro municipio y sobre los criterios a seguir para implementar la misma en la redacción del nuevo PGOU, todo ello con la máxima transparencia, tanto es así, que la mayoría absoluta de dicho Lantalde instó al gobierno municipal a consultar a la ciudadanía, entendiendo que dada la importante afección que sobre el presente y futuro de nuestro pueblo tiene este asunto, era necesario recabar su opinión, más allá de las exposiciones públicas sobre las propuestas acordadas antes de la aprobación del mismo, tal y como por otro lado se recoge tanto en la Ley de Suelo de la CAV como en el decreto municipal de creación del citado Lantalde de participación ciudadana a propuesta de EH Bildu y PSE. Pues bien, han pasado 6 años y seguimos donde lo dejamos.
¿Qué ocurre con nuestros-as regidoras municipales?, ¿Tan incapaces son?, ¿Tan negligentes? Si entendemos la gestión municipal como el conjunto de acciones que aunando todos los medios, intelectuales, materiales y legales conduce a satisfacer y/o facilitar, con transparencia, las necesidades de todo tipo que la ciudadanía democráticamente pueda demandar, y pasamos por el tamiz de esta definición la gestión municipal de Getxo, irremediablemente, hasta el más forofo defensor de PNV-PSE, tendrá que concluir que la gestión de nuestro pueblo es un despropósito.
Estamos en tiempos difíciles y me temo que largos, siendo más necesario que nunca priorizar los recursos, de todo tipo, contar con la ciudadanía más allá de solicitar su voto cada 4 años, poner los cuidados en el centro de la acción política dando soluciones eficaces y ágiles a los problemas de nuestro municipio, con transparencia y perspectiva de futuro.
Eta gazteok... zer?
Ane Larrakoetxea Vivar | 2021-03-24 09:48:00
Getxoko Udalak ez du inoiz jakin zeintzuk diren Getxoko gazteon beharrak; izan ere, ez digu inoiz galdetu. Romo eta Algortako Gaztelekuak edukitzea eta programazio minimo bat eskaintzea nahikoa omen da 76.953 biztanle dituen udalerri bateko gazteria asetzeko.
Gazteleku hauek 11-17 urte bitarteko gazteentzako dira. Pentsatzen dut, agian, seguruenik, 11 eta 17 urteko gazteek ez dituztela behar eta interes berdinak. Baina tira, ez noa Gaztelekua kritikatzera; propositiboa den edozerk gehitzen du, akaso. Gertatzen dena da, 18 urteak beteta Gaztelekua ez dela jada gazteentzako espazioa. Eta orduan zer eskaintzen du Getxoko Udalak? Ba zenbait tailer solte, gehienak egun bakarrekoak, askoz gehiagorik ez. Udan antzeko egoera gertatzen da: udal udalekuen zerbitzua 5-12 urte bitarteko umeei bideratuta dago. 12 urtetik gorako nerabe eta gazteek zail daukate udalak zuzendutako programazioren bat aurkitzeko herrian.
Eta zer esanik ez kaleko espazioei dagokienean. Ariketa sinple bat: ibili kaletik eta ikusi non elkartzen diren gazteak, nolako elkarguneak diren eta zein harreman dagoen euren artean. Seguruenik terrazak gaztez lepo ikusiko ditugu, kuadrila bakoitza mahai baten inguruan. Kontsumitu gazte! Baina, zer bestela? Gogora ekarri nahiko nuke urte luzez gazteen elkargune izandako Txiki Otaegi plaza. Gaur egun Muxikebarri den makroproiektua eraikitzeko aitzakiarekin plaza goitik behera eraldatu eta hamarkada luze batez itxita eduki zuten. Herriko zentroan zegoen espazioa, borborka zegoena, zapuztu egin zuten, bertan gazteen artean ematen ziren harreman, elkargune eta konplizitate espazio garrantzitsua desagerraraziz. Ez litzateke hain larritzekoa izango horren ordez elkartzeko beste hainbat espazio edukiko bagenitu, baina zoritxarrez ez da hau gure kasua.
Plazak edo parkeak ondo daude arratsalde pasa lasaia egiteko, pipak jateko eta garagardo bat edateko, baina badago denbora pasa dinamikoagoak nahi dituen jendea. Hemen ere Getxoko Udalak huts. Herri osoan dagoen frontoi publiko bakarra Txiki Otaegi plazakoa da. Ez al da surrealista? Haurtzaro, nerabezaro eta gaztaro osoan eskoletako hesiak saltatu behar izan ditugu kirola egin ahal izateko! Izan ere, orain arte, Getxoko eskola gehienak klasez kanpoko orduetan itxita egon dira.
Musika jotzeko hautua egiten duten gazteak ere alboratuta geratzen dira udalerri honetan. Ba al daki Getxoko Udalak zenbat musika talde egon diren gure herrian historian zehar? Musika taldeek talde bezala garatzeko daukaten aukera ofizial bakarra entsegu lokalengatik ordaintzea da.
Eta arloz arlo aztertzen jarraituko bagenu konturatuko ginateke Udal Gobernu honek ez daukala gazteontzako eskaintza duinik eta gazteria ez daukatela arlo garrantzitsutzat. Eta gero kexu dira. Agintariak, boteredunak, kontrola dutenak kexu dira gazteria antolatzen denean. Baina zein da bestela gure patua?
Zorionez, badago herri honetan gazteriaz arduratzen den gazteria antolatua eta kolektibo hau nazkaz, asperduraz, utzikeriaz eta asimilazioz usteltzen utzi aurretik prest dagoena alternatibak sortzeko eta eskaintzeko; gazteon beharrak identifikatzeko eta horiei irtenbide posibleak bilatzeko; Udal honek eskaintzen ez dizkigun zerbitzuak autogestio bidez garatzeko. Zorionez, badago gazte mugimendu bat etsitzen ez duena eta zailtasun eta mugen gainetik borrokan jarraitzen duena; ausarta dena eta Getxoko Udal Gobernuari maila beretik hitz egiteko gai dena.
Adi borrokari lotua dagoen gazteria daukagu eta!