Pernando Barrena:
Euskara EBko hizkuntza ofizialtzat hartzeak garrantzi handia du, Europa mailan estatus ofiziala izateak bultzada handia emango liokeelako euskara berreskuratzeko lanari. Izan ere, galizierarekin eta katalanarekin batera, ez dezagun ahaztu beren lurraldeetan desabantaila-egoeran dauden hizkuntzak direla eta, beraz, ez dutela beren biziraupena ziurtatuta. Beraz, ofizialtasun horrek Europako erakundeetan euskararen presentzia ziurtatzea ekarriko luke, eta, gainera, beste 24 hizkuntza ofizialen baldintza berdinetan beste gune publiko batzuetan. Erabaki horren eragina oso ongi etorria izango litzateke hizkuntza-normalizazioari dagokionez.
PP azken uneetan maniobrak egiten ari den arren, ofizialtasunaren aldeko jarrera oso sendoa da. Euskara, galegoa eta katalana hizkuntza koofizialak dira, Espainiako Konstituzioan bertan jasoak, Espainiako Estatua EBn sartu aurretik ere. Hiru hizkuntza horiek Kongresuan eta Senatuan erabiltzen dira, eta, hori gutxi balitz, ofizialtasun-eskaera Europako gobernu batek egiten du une honetan. Espainiako estatuan, une honetan, Europan ez dago beste hizkuntzarik, 3 hizkuntza horiez gain, estatus hori duenik eta bere lurraldean legezko estatusaren eta onarpenaren egoera hori egiazta dezakeenik.
Espainiako Gobernuaren kudeaketak gehiegi luzatu dira denboran zehar, eta guk kudeaketa hori egin izana espero genuen. Uste dugu Estatu baten botere diplomatikoa, Espainiako Gobernua den EBko Gobernu batena, nire ustez denbora gehiegi erabili duena ezarritako helburuak lortzeko. Nolanahi ere, une honetan antzeko informazioa sortzen ari da, eta beste batzuetan ere antzeko zerbait gertatu da, indar politiko batzuk lan maltzurra egiten ari direla, katalana, galiziera, EBko hizkuntza ofizialtzat aitortzearen guztiz kontrakoa.
PPk ez du aniztasuna sinesten, hizkuntza-aniztasun batean. Bere buruan Europaren eredu bat dago, Estatuen klub bat, non Estatu horietako hizkuntza gehienek bakarrik duten existitzeko eskubidea, eta jarrera hori EBren sorrera-eskubideen, Europako herrien aniztasunerako eskubidearen eta hizkuntza-nortasun kulturalerako eskubidearen aurkakoa da. Azken batean, badirudi Europaren aurkako jarrera sakona dela.