Donostiako Udalak biktimak oroitzeko 12 plaka jartzeko ekitaldiak antolatu ditu dagoeneko, eta sortutako egoeraren balantzea egiteko eta horren arabera erabaki irmoak hartzeko garaia da.

| 2021-06-15 12:08:00

Donostiako Udalak biktimak oroitzeko 12 plaka jartzeko ekitaldiak antolatu ditu dagoeneko, eta sortutako egoeraren balantzea egiteko eta horren arabera erabaki irmoak hartzeko garaia da.

Izan ere, egiaztatu ahal izan dugunez, plakak jartzeko dinamikak uko egin die bizikidetza demokratikoa eraikitzeko tresna integratzailea izateari eta Bakean eta Giza Eskubideetan oinarritutako etorkizun partekatuaren eraikuntza kolektiboari.

EH Bildutik hasieratik adierazi bezala, Udalak antolatutako ekimen hauek ez dituzte betetzen berdintasun eta inklusioaren oinarrizko printzipioak, biktima eta sentsibilitate politiko guztiak errespetatuak eta onartuak izan daitezen. Orain artekoak baieztatu du hori horrela dela. Eta esan daiteke hasierako planteamendutik ere atzera pausuak eman direla.

Lehenik, ekimen publikoak antolatu baino lehen egin behar den aurrelanketarik ez du egiten Udal Gobernuak, eta horren ondorioz egoera desatseginak sortzen dira, biktima mota batzuk birbiktimizatuz, eta abar. Zentzu honetan, gauzak nola ez diren egin behar erakusten du azken ekitaldiak, maiatzaren 5ekoa. Bravo familiak merezi duen aitorpen instituzionala jaso zuen. Baina, horrekin batera, esan behar da Udal Gobernuak ez zuela aurretik egin behar zen lanik egin eta ondorio onartezinak sortu direla.

Izan ere, aitorpen instituzionaleko ekitaldia antolatzeko orduan, Udal Gobernuak hausnarketa sakonagoa egin beharko zukeen duela 41 urte gertatutakoaren inguruan. María Jesús Bravo talde parapolizialek bortxatu eta hil zuten une berean, Francisco Javier Rueda Alonso ere eraso zuten, oso larri geratu zen eta, zauri horien ondorioz, 8 urteren ondoren hil zen. Hala ere, Udal Gobernuak ez du aurrelanik egin Rueda familiarekin, eta prentsaren bidez jakin dute Udalak Bravo familia aitortu behar zuela, eta ez Rueda familia, gertaera beraren biktima izan arren. Ondorioz, Rueda familiak une zailak bizi izan ditu azken asteetan.

Eta, dagoeneko, beste biktimen familia batzuek ere helarazi digute beren ezinegona udal-gobernuaren jokabide horrengatik.

Bigarrenik, Udal Gobernuak onartu egin du zenbait ekitalditan betoa jarri izana donostiarren legezko ordezkari bati: EH Bilduri. Beto horiek Eneko Goia alkateak berak onartu ditu eta ez du defendatu gure hirian dagoen errealitate sozio-politikoa. Ordoñez, Mujica, Cuesta eta Gomez-en familiaren kasua izan da.

Eta hirugarrenik, zenbait ekitaldietan, garaituen eta irabazleen kontakizun bakarrean sakondu da, Donostiako gizartearen gehiengoak partekatzen ez duen kontakizun mota bakarrean, alegia.

Donostiako bizikidetza demokratikoaren eraikuntzan aurrera egiteko orduan erreparazio instituzionalerako mekanismo egokiak adostu behar dira. Desberdinen arteko topaguneak sortzeko eta erreparazio instituzionala behar bezala sustatzeko, Donostian egin ez den aurre-lanketa egin behar da. Gure inguruan egin diren esperientziek erakusten dutenez, prozesu horiek arrakastatsuak izateko, ezinbestekoa da desberdinen arteko elkarrizketa sustatzea eta topagune pribatuak sortzea, edozein ekintza publikoren aurretik.

Azken asteetan, EH Bildu saiatu da, era pribatuan eta Giza Eskubideen Batzordean, egoera birbideratzen, baina konpromisorik ez du hartu Udal Gobernuak eta ondorioak begi bistakoak dira.

Kirol munduan dagoen indarkeria matxistaren aurkako protokoloa ez dadila udara mugatu eskatu du EH Bilduk

Reyes Carrere: “Ez du zentzurik indarkeria matxistaren aurkako urteroko udako kanpainaren ordez udako kanpaina bat egin nahi izateak kirolaren esparruan”

| 2021-06-10 12:13:00

Zoritxarrez, azken asteetan, Donostian, kirol arloan, indarkeria matxistaren salaketa batzuk ezagutu dira.

Testuinguru honetan, Udal Gobernuak udan kirol arloan emakumeen aurkako sexu eta genero indarkeriaren aurkako kanpaina bat aktibatzeko asmoa du, jai inguruneetarako egin ohi den kanpainaren alternatiba gisa.

EH Bilduren ustez, ez du zentzu handirik kanpaina hori udako hilabeteetara mugatzeak; izan ere, garai horretan, kirol modalitate federatu gehienak ez daude aktibo, eta eskola kirola erabat geldirik dago. Gure ustez, kiroleko sexu indarkeriaren eta abusuen aurkako lan horrek irismen eta eraginkortasun handiagoa izan dezan, urte osoan zehar hedatu beharko litzateke; izan ere, udako hilabeteetara mugatzen bada, mezuak ez du eraginik izango kirolari gehienengan.

Bestalde, oso garrantzitsua da eskola garaian kirol abusua espezifikoki lantzea. Biztanleria hori oso sentsiblea da abusatzaileekiko, eta abusua, askotan, estalita geratzen da ustezko kirol errendimenduarekin, jarduera fisikoarekin eta osasunarekin lotutako jarrera faltsuen ondorioz.

Kirolean sexu indarkeria desagerrarazteko, urrats sendoagoak eta ausartagoak egin behar dira arlo horretan, milaka baitira Donostian modu batean edo bestean jarduera fisikoa egiten duten neskak eta emakumeak.

Emakume kirolarien aurkako sexu jazarpena eta abusu psikologiko eta fisikoak osotasunean landu beharreko tabu bat dira. Oso errealitate konplexua da, eta adar asko ditu: diskriminazioa eta hizkera sexista komunikabideetan, entrenatzaile / masajista / zuzendariek abusuzko eta jazarpenezko harremanak izatea emakume kirolari / epaile / entrenatzaileekin, aukera falta, eta abar.

Horretarako, kirolariei eta haien ingurukoei zuzendutako prebentzio kanpainak egiteaz gain, behar-beharrezkoa da gobernu honek gure hiriko kirol erakunde guztiei berdintasun plan bat prestatzeko laguntza eta orientazioa ematea, eta plan hori aplikatzera behartzea. Berdintasun plan horrek barnean izan behar du sexu jazarpenaren eta abusuaren aurka egiteko protokolo bat, kirol jarduera osoan (entrenamenduan eta lehiaketan) aplikatu beharrekoa, eta, kudeaketari dagokionez, klubaren eta gure hiriaren errealitate sozioekonomikora egokitua.

Horiek horrela, interpelazio erregistratu dugu datorren asteleheneko Udal Batzordeetan berdintasun zinegotziak erantzun dezan.

Erdigunea hotelez gainezka dago eta Gros eta Loiolako Erriberetan plazak biderkatzen ari dira

| 2021-06-08 11:53:00

Hotelen kontrolik gabeko hazkundeak dituen ondorio negatiboak agerian utzi ditu EH Bilduk azken urteotan. Izan ere, hau ez da fenomeno isolatu bat, hotelen hazkundeari gehitu behar baitzaio pisu turistikoen hazkundearen eragina, erakarpen turistikorako jaio diren proiektu millonarioak, etab.

Hotelen hazkundeari dagokionez, EH Bilduren ustez, aurrerapauso bat eman behar da hiri bezala, eta inplikatutako eragile guztien artean (erakundeak, auzo-elkarteak, hotelen sektorea…) hotel-jardueraz saturatuta dauden eremu berriak adostu behar dira. Eta bitartean, hotel berriei moratoria ezarri behar zaie Donostia osoan. Pandemiak turismoarekiko gehiegizko mendekotasunaren ondorioak erakutsi dizkigu, eta krisitik ateratzeko orduan, lezioa ikasita atera behar dugu.

Zentzu honetan, aste hauetan Donostiako Turismoko Plan Zuzentzailea berritzen ari da. EH Bildu arreta bereziarekin aztertzen ari da plan berriaren “letra txikia”. Izan ere, 2017-2021 Plan Zuzentzailearekin gertatu zen bezala, oraingo honetan ere diskurtsoak alde batetik doaz eta praktikak kontrako norabidean joango direla dirudi.

Turismo eredu honen ondorioetako bat Donostian etxebizitzaren prezioa igotzen jarraitu izana da, baita pandemia garaian ere. Gamerin enpresak Gipuzkoako Higiezinen Jabetzako Agenteen Elkargo Ofizialerako berriki egindako ikerlan baten arabera, Donostiako etxebizitzaren batez besteko prezioa 405.258 eurokoa da, eta azken urtean %10,99ko hazkundea izan du. Oso urrun geratzen dira Bilbo (244 mila; +% 3,28) eta Gasteiz (216 mila, +% 15,55). Gainera, atzo Botere Judizialak plazaratutako datuen arabera, Gipuzkoa da herrialde bakarra non igotzen diren etxe-kaleratzeak pandemiaren ondorioz (+% 70), eta, hainbat urtez agertu gabe egon ondoren, gero eta maizago dira Gipuzkoan hipoteka ez ordaintzeagatik egiten diren etxegabetzeak (20 kasu, +% 300).

Laburbilduz, EH Bilduk berriro ere nabarmendu nahi du Eneko Goiaren alkatetzan sustatu den eredu ekonomikoan turismoaren sektoreak duen pisu neurrigabea. 30 hotel berri baino gehiago daude orain hirian, eta joera da epe ertainean gehiago irekitzea.

Datuen eguneratzea

• Ekaineko lehen egunetarako Donostian bi hotel berri irekitzea aurreikusten zen, bat Zabaleta kalean eta bestea Artzain Onaren plazan. Bi eraikinak Donostiako Gotzaindegiarenak ziren.

• EH Bilduren zenbaketaren arabera, azken sei urte hauetan 34 hotel berri ireki dira edo lizentzia eman zaie Donostian. Horietatik, 3 edo 4 proiektu baino ez ziren aurretik etortzen; gainerakoak EAJ-PSEko Udal Gobernuarekin onartu eta ireki egin dira.

• Erdigunea da, sei urte hauetan, irekiera gehien dituen auzoa: hotel plaza berrien %40 biltzen ditu.

• Gros auzoa dago egitasmo hoteleroen berrien epizentroan. Nahiz eta orain arte irekiera berrien %7,68 besterik ez den, Mariaren Bihotzaren hotel berriaren dimentsioa zehazten denean kopuru hori nabarmen haziko da. Pio X-en proiektuari dagokionez, esan behar da geldituta dagoela Inmaculada ikastetxearen lan-gatazkagatik; baina Udal Gobernu honen aurrekariak ikusita, pentsatzekoa da laster jarriko dela martxan berriro. Eta horri gehitu behar zaio Gros dagoeneko saturatauta dagoela pisu turistikoekin eta beste ostatu mota asko daudela bertan.

• Zerrenda horretatik bi proiektu handi erori dira: Ulian San Ignazio egoitzaren inguruan egin nahi zen 100 plazako hotela, eta Ilunbekoa.

• Loiolako Erriberak indarrez sartu dira Donostiako mapa turistikoan “Student Hotel” proiektuarekin. Maiatzean bertan, Udal Gobernuak hasierako onarpena eman dio Plan Bereziari. Asmoa da eremu horretan, etxebizitzak eraikitzeaz gain, hotel mota berri hau ere eraikitzea. “Student” markarekin aurkezten den arren, praktikan ohiko hotelaren jarduerak izango ditu. Eta Donostiako handienetakoa izango da.

• Donostian irekitzen ari diren hotel berri gehienen kasuetan, gainera, haien administrazio-kontseiluak Euskal Herritik kilometro askotara kokatuta daude.

HONDALEA: Udal Gobernuak orain arte egindako kudeaketaren balantzea eta etorkizuneko kudeaketa perspektibak

“Hondalea” Santa Klara uharteko itsasargian Cristina Iglesiasek egindako esku-hartze eskultorikoaren inaugurazioaren bezperan gaude, eta uste dugu beharrezkoa dela obraren prozesu guztiaren balantzea egitea. Era berean, EH Bilduk eta Elkarrekin Donostia udal taldeek Udal gobernuari gure kezka azaldu behar diogu, hemendik aurrera egingo duen uharterako sarbideen kudeaketaren inguruan. Eta hau talde ekologistekin eta auzo-elkarteekin partekatutako kezka bat da.

| 2021-06-01 12:02:00

Lehenik eta behin gogoratu behar da Santa Klara uhartea babes bereziko eremua dela Euskal Autonomia Erkidegoko Itsasertza Babesteko eta Antolatzeko Lurralde Plan Sektorialaren arabera. Izan ere, irizpide orokorra "ekosistemaren kontserbazioa, esku-hartze antropikoa mugatuz, ezaugarri morfodinamikoen kontserbazio zorrotza eta landarediaren kontserbazio aktiboa sustatuz" izan behar da. Beraz, Santa Klara uhartea balio handiko eremua da naturaren kontserbaziorako ikuspegi batetik.

Hori dela eta, egitasmoaren berri izan genuenean, bi udal taldeek Eneko Goia alkateari eskatu genion beharrezko neurriak har zitzala uhartearen ingurumena babesteko, haren babes bereziko kategoria kontuan hartuta, eta aurkez zezala uharteko proiektu eskultorikoaren ingurumen-inpaktuari buruzko txosten bat, ingurunea babesten dela ziurtatzeko.

Itsasargiaren obrak hasi eta bi astera, 2019ko urriaren 19an, proiektuaren inguruan sortutako kezkak aztertu eta argitu arte obrak geldiaraztea eskatu genuen. Zehazki, hiru plan martxan jartzeko proposatu genuen, lanekin hasi aurretik: (1) ingurumen-plan bat egitea, itsasargiaren obren eta eskulturaren eraikuntzaren eragin ekologikoa baloratzeko; (2) itsasargiaren barruko industria-ondarea aztertzeko plan bat; eta (3) plan ekonomiko bat, eskultura egiteko lanen kostu osoaren inguruan, gardentasun ariketa gisa.

Baina Donostiako Udal Gobernuak, prentsan han eta hemen adierazi duenaz gain, ez du berariazko planik aurkeztu. Ikus ditzagun kudeaketa modu honen ondorioak:

Obraren inpaktua: ikusi ditugu itsasargiaren inguruetan, baina baita igoeran ere eta beste hainbat eremutan, lanek eragin dituzten txikizioak. Alkateak behin eta berriz esaten zuen esku-hartzeak eraikinaren barrualdeari bakarrik eragingo ziola, baina ez da horrela izan. Horren adibide da azken asteetan hondakinen kudeaketa arduragabea egin dela, hondakinak errez eta hondakinen ordenantzaren arau-hauste larria eginez. Gainera, jokabide honek eragin handia izan du uhartean habia egiten duten hegaztiengan, ugaltze-garai batean, eta hondakinak nahita erretzeak eragindako keak asfixia eragin die hegaztien kumeei. Azken kapitulua da

Ondarea: egitasmo honek ez du bete PEPPUC (Eraikitako Hiri Ondarea Babesteko Plan Berezia). Izan ere, itsasargia C mailako babes-maila batekin katalogatuta zegoen, eta horrek fatxadak babestera behartzen zuen. Hala ere, lehen ez zegoen ate bat ireki dute fatxadan. Hala ere, ondarearen babeserako kolektibo eta adituen ohartarazpenen aurrean beste aldera begiratu du Udal Gobernuak. Uharteko itsasargian egindako esku-hartzea nazioarteko ondarearen babesari buruzko batzarretara ere eraman dute, egin behar ez denaren adibide gisa.

Xahuketa ekonomikoa: Nabarmentzekoa da kostua bost milioi eurokoa izango dela. Urte hauetan, etengabe, partida berriak onartu dira. Duela astebete baino ez, obra burututa, Udal Gobernuak beste 246.000 eurotan handitu zuen partida bat Hondalearako. Eta gaur bertan, Tokiko Gobernu Batzordean, beste 183.500 euroko partida berri bat onartu du ekainetik urrira bitarteko marketin-kanpaina bat egiteko (komunikabideen plana, aurkezpen-ekitaldiko gastua eta zehaztu gabeko 15.000 euroko partida bat). Uste dugu ez dela onargarria 1,5 milioiko hasierako kostua planteatzea eta azkenean bost milioi ordaintzea.

Baina badago beste kontu bat: partida berriak onartzerakoan, Udal Idazkariak bere iritzia eman behar du, eta esan beharra dago partidak handitu diren bakoitzean udal Idazkariak eta Kontu-hartzaileak legez kontrako ohartarazpen ugari egin dutela, Kontratazio legearen urraketak, alegia. Honen aurrean, Udal Gobernu honek behin eta berriz beste aldera begiratu du. Gaurkoan berriro salatu behar dugu jokabide hau.

Etorkizuneko kudeaketari buruzko kezka

Behin eta berriro eskatu dugu Santa Klara uhartearen kudeaketa egoki baterako plana.

Lanak hasi zituztenean ere, lanen jarraipenerako plan berezi bat eskatu genuen. Kasurik ez ziguten egin, dena ongi eta neurtua zegoela adieraziz. Eragileek azken oharrean adierazi dutenez, udal gobernuak uhartea eta Hondalearen kudeaketaren eredu zirriborro bat aurkeztu die. Donostiako Udalbatzako oposizioak ez du zirriborro horren berri. Ez dakigu kudeaketa planik dagoen ez eta horretarako asmorik ba ote duen ere, ez baitigute ezer aurkeztu.

Kezka hori areagotu egin zaigu orain, Hondalea publikoari irekitzekotan diren honetan. Iragan astean, esaterako, talde ekologistek salatu zuten uhartetik ikusgai zegoen ke-torrea. Eta horri buruzko urgentziazko interpelazioa eraman genuenean azken Udalbatzara, ez zuten urgentzia onartu, eta horrenbestez, ez zuten azalpenik ere eman.

Udal Gobernuak Hondalearekin dituen asmoak oso agerian geratu dira azken asteotan. Donostiara turismo gehiago ekartzeko dispositibo berri bat bilakatu dute.

Zentzu honetan, Donostia Turismoak turismo arloko estrategia berriei buruzko jardunaldia antolatu zuen apirilean, eta gonbidapenean horrela irakurtzen da: “Bestalde, jardunaldian, Cristina Iglesias artistaren Hondalea proiektua aurkeztuko dute; hots, Donostia nazioartean posizionatzeko baliagarria izango den ekimen artistiko berria.

Agerikoa da kontrolik gabeko erabilera batek ingurunean dituen ondorio kaltegarriak. Nazioartean baina baita gurean ere, erakunde ezberdinek horretaz alertatu eta neurriak hartzen ari dira. Gipuzkoan bertan ‘flysch’-en eta Txingudiko paduran agerikoak dira etengabeko esplotazio ekonomikoaren ondorioak.

Errealitatea da aurtengo sarbideak nola kudeatuko diren baino ez dakigula. Hala ere, dagoeneko hasi gara zenbait erabaki ikusten, eta pentsatzekoa da itsasargiaren irekitze-aldia luzatu egingo dela, denboralditik kanpoko bisita pribatuekin. Hau da, hasieran herritarrei helarazten ari zaien mezuaren kontra, azkenean sarbideetarako neurrietan gero eta salbuespen gehiago egingo dira eta gero eta kontrol lasaiagoa egingo da, eta horrek, beraz, inpaktu handiagoa izango du babestutako ingurune horretan.

Gure ustez, beharrezkoa da bisitetarako epe ertain-luzeko irizpideak argitzea, irekiera mugatuz udako hilabeteetarako. Ezinbestekoa da erabilera espezifikoen plana egitea, uhartearen babesa bermatuz. Era berean, uhartearen balio paisajistikoa, ekologikoa eta geologikoa kontuan hartuta, gaur egun LPSk babes berezi zorrotzekotzat katalogatua, Santa Klara-Igeldo eremua Natura 2000 Sarean integratzeko beharrezko urratsak eman behar dira.

EH Bilduren lore eskaintza Ategorrietako sarraskiaren 90. urteurrenean

Donostiako eta Pasaiako EH Bilduko zinegotziek lore-eskaintza egin dute gaur, maiatzak 27, goizeko lehen orduan, Ategorrietako sarraskiaren 90. urteurrena oroitzeko. Egun honetan, portuko zazpi langile hil zituen Guardia Zibilak, Ategorrietako erlojuaren parean, Donostiako erdigunera manifestazioan zihoazela, lan-baldintza penagarriengatik protesta egiteko.

| 2021-05-27 10:33:00

Donostiako eta Pasaiako EH Bilduko zinegotziek lore-eskaintza egin dute gaur, maiatzak 27, goizeko lehen orduan, Ategorrietako sarraskiaren 90. urteurrena oroitzeko. Egun honetan, portuko zazpi langile hil zituen Guardia Zibilak, Ategorrietako erlojuaren parean, Donostiako erdigunera manifestazioan zihoazela, lan-baldintza penagarriengatik protesta egiteko.

EH Bilduk eskaera garaiz egin zuen arren, gaur, sarraskiaren 90. urteurrena betetzen den egunean, aitortza instituzionalerako ekimenik ez egitea erabaki du Donostiako Udal Gobernuak.

Aitzitik, aste hauetan egiaztatu ahal izan dugu EH Bilduren proposamen honek harrera oso ona izan duela donostiarren artean. Pertsona askok aitortu dute ez zutela gertaera dramatiko horren berririk, nahiz eta Euskal Herrian egindako langileen sarraski handienetako bat izan.

Bereziki hunkigarria izan da sarraskiaren biktimetako baten senitartekoek EH Bilduk urteurrenaren inguruan antolatutako hitzaldi batean parte hartu izana. Biktima hark oso denbora gutxi zeraman Euskal Herrian, Galiziatik etorri zen Pasaiako portuan lan egitera, eta iritsi bezain laster, bere lankideen aldarrikapenekin bat egin zuen. Bere konpromisoak heriotzarekin ordaindu zuen, baina haren familia, milaka eta milaka pertsona migratzaile bezala, hemen geratu zen bizitzera eta lan egitera. Gaurko ekitaldi xume honek balio dezala, halaber, euren herrialdea utzi behar izan zutenen eta, 1931ko maiatzaren 27an bezala, gaurko Euskal Herria eraikitzen lagundu zuten guztien oroimena aldarrikatzeko.

Baina euskal langileen borrokak ez ziren hasi, ezta amaitu ere, 1931eko udaberri itxaropentsu hartan. Gure historian zehar, borroka sindikal eta sozialak ugariak izan dira. Greba, manifestazio eta pikete horiek gabe, ezin izango genuke gaur egungo gizarte-babesaren eta lan-eskubideen mailaz hitz egin.

Gure hiriaren historiaren zati bat da hori guztia. Baina jakin badakigu Ategorrietako sarraskia eta, orokorrean, langile mugimenduaren borroka, hiri honen kontakizunetik baztertu nahi dela sektore zehatz batzuen aldetik. Sektore horiek dira, hain zuzen, hiri zentralista eta elitistaren ereduaren defendatzaile nagusiak. Horien arabera, Donostiako aberastasun-iturri nagusia estatus altuko turismo-eredua eta espekulazio urbanistikoa izan dira, eta dira. Aitzitik, langile borrokak izan dira - eta dira oraindik ere – Donostiako hiri nortasunaren ezaugarri nagusietako bat, eta Donostian, Gipuzkoan eta Euskal Herrian dugun bizimodua lortu izanaren arrazoi nagusietakoa.

Ez zen kausalitatea izan, halaber, duela 90 urteko langile-borroka haiek hiriaren ekialdetik ateratzea. Portuaren inguru guztia, Pasaiaren kasuan, eta Altza, Intxaurrondo eta Bidebieta, Donostiaren kasuan, errenta baxuenekoak izan dira historikoki, askoz langabezia handiagoarekin eta prestakuntza txikiagorekin, Donostiako gainerako auzoekin alderatua.

Zentzu horretan, Donostiako EH Bilduren helburu nagusietakoa da hiriko ekialdearekin duen zor historikoa kitatzea. Horretarako, dauden desorekak agerian uzteko eta auzoen arteko desberdinkeriekin amaitzeko, lan ildo iraunkor bat jarri dugu abian. Ekimen instituzionalez gain, eta gure ordezkariek Ekialdeko Barrutiko Batzordean egiten duten lan handiaz gain, aldarrikapen horiek kalera eramango ditugu igande honetan, maiatzaren 30ean, Herri Martxa bat eginez Herreratik Udaletxeraino. Mobilizazio honetan, Ategorrieta erlojuaren parean pasatzerakoan, berriro egingo diegu omenaldi xume bat 1931ko maiatzaren 27an etorkizun hobea lortzearren bere bizitza utzi zuten zazpi pertsonei.

• «
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• ...
• 23
• 24
• »