Ricardo Burutaran: "Donostia etxebizitza arazo handien duen euskal hiria bada, aitzindaria izan beharko luke etxebizitza eskubidea bermatzeko neurriak aplikatzen."

| 2021-07-15 11:47:00

Gure hiriko hainbat eragile sozial eta politiko, tartean EH Bildu, duela urte batzuetatik hona salatzen ari gara Donostian etxebitiza larrialdian gaudela. Alarma guztiak piztuta daude eta datuak oso kezkagarriak dira:

• Babes publikoko etxebizitzen eskaera handia: 12.800 eskaera baino gehiago, Etxebidek 2021ean emandako datuen arabera.

• Milaka etxebizitza huts: Udal Etxebizitza Planak 3.385 etxebizitza hutsen datua ematen badu ere, askoz gehiago dira, 2015ean kalkulu hori egin zenean, besteak beste, 225.000 €-tik beherako katastro-balioa zuten etxebizitzak kanpoan utzi baitziren.

• Etxebizitzaren prezioaren etengabeko garestitzea. 2020ko Hiri Ekonomiaren Behatokiaren arabera, ikaragarria izaten ari da garestitzea, baita pandemia garaian ere.

Horren ondorioz, milaka pertsonen bizi-proiektuak oso baldintzatuta geratu dira, eta gure biztanleriaren zati han bat kanporatua izaten ari da. Adibide bat jartzearren, Grosek beste 177 biztanle galdu zituen 2020an, pasa den hamarkadan galdutako 1.200 biztanleri gehitu behar zaienak. Beste era batera esanda: Groseko gazte kuadrill oso batzuek kanpora atera behar izan dute beren bizitza-proiektua egiteko, ezin dutelako auzoan bizi.

Donostiak bizi duen larrialdi egoera dela eta, esku-hartze integrala behar da, administrazio publikoek neurri desberdinak aplikatuz, hala nola fiskalak, hirigintzakoak, jarduera turistikoak mugatzekoak, etab. Horregatik ez da ulertzen Etxebizitzaren Euskal Legean (2015) jasotako neurriak abian jartzeko ikusten ari garen atzerapen handia, adibidez, etxebizitza hutsak merkatura ateratzeko neurriak.

Etxebizitzaren Euskal Legearen II. kapituluak etxebizitza duin eta egoki bat legez okupatzeko eskubide subjektiboa arautzen du. Lege horren 4. artikuluak funtzio soziala betetzeko betebeharra ezartzen du, eta 2.b atalean, funtzio hori ez betetzetzat hartzen du “Etxebizitza, bizitokia edo etxebizitzen eraikina okupatu gabe egotea modu iraunkorrean edo, lege honetan ezarritakoaren arabera, arrazoirik gabe”.

Etxebizitzaren funtzio soziala ez betetzea IX. kapituluko 56. artikuluan eta hurrengoetan arautzen du. Hartan, “jenderik gabeko etxebizitza” kontzeptu juridikoak honela definitzen du: “Etxebizitza jenderik gabe dagoela joko da baldin eta jarraituki bi urtean baino gehiagoan okupatu gabe egon bada, eta, betiere, etxebizitza ez erabiltzea justifikatzen duen arrazoirik izan ez bada lege honetan edo lege hau garatzeko araudian ezarritako baldintzen arabera”, justifikatzeko zio izan daitezkeenak aipatuta.

Era berean, 57. artikuluan, jenderik gabe dagoen etxebizitzaren gaineko kanon bat ezarri eta definitzen du, etxebizitzaren jabetzaren gizarte funtzioa betetzea sustatzeko. Kanon hori “Euskal Autonomia Erkidegoko udalen kontura ezartzen bada, etxebizitzarik gabe deklaratutako etxebizitzak zergapetuko dira, eta kontzeptu horren ondoriozko diru-sarrerek lurzoruaren udal-ondarea hornituko dute”.

Legeak, halaber, Udala aipatzen du organo eskuduna den aldetik, etxebizitza hutsik deklaratzea erabaki ahal izateko, prozedura administratiboan, horretarako egiten den etxebizitzaren titularrei entzunaldia emanda.

Era berean, legeak 59. artikuluan dioenez, Udalak “Jenderik gabeko etxebizitza deklaratu direnak nahitaez alokatu beharra ezarri ahal izango da baldin eta kokatuta dauden eremuetan etxebizitzaren eskaria eta premia badagoela frogatzen bada, bai bizitegitarako lurzoruen hiri-sektoreetan eta bai berroneratze-eremuetan, hirigune historikoetan, hiri-erdialdeetan, hiri-auzuneetan edo urbanizazioak finkatutako eremuetan, baina, betiere, jenderik gabeko etxebizitza deklaratu badira eta deklaraziotik urtebete igaro eta gero ere okupatu gabe jarraitzen badute. Udalek ezarri ahal izango dute nahitaez alokatu beharra”.

Sei urte luze igaro dira, azkenik, jenderik gabeko etxebizitzei eta etxebizitzaren funtzio soziala betetzeko neurriak argitara eman ditu ekainaren 8an onarturiko 119/2021 Dekretua, ekainaren 18an argitaratu zelarik.

Dekretu honek arautzen ditu etxebizitzak bizitegietarako okupatzeko legean xedatutako neurriak abian jartzeko administrazio prozedurak, eta, horrela, haien funtzio soziala bermatzeko: jenderik gabeko etxebizitza deklaratzeko administrazio prozedura, etxebizitza horiek jenderik gabeko etxebizitzen erregistroan inskribatzea, kanona ezartzea, alokairuko programa publikoetan sartzea, jenderik etxebizitza nahitaez alokatzea...; neurri horiek jenderik gabeko etxebizitzak mugiaraztea eta haien okupazioa sustatzea dituzte helburutzat.

Horregatik guztiagatik, EH Bilduk mozio bat aurkeztuko du uztaileko osoko bilkuran, Udal Gobernuari eskatzeko:

1. Bere gain har ditzala Etxebizitzari buruzko 3/2015 Legeak ematen dizkion eginkizunak, 149/2021 Dekretuaren bidez, eta udal-egituran eginkizun horiek betetzeko baliabide materialak eta giza baliabideak horni ditzala.

2. Jenderik gabeko etxebizitza deklaratzeko espedienteak has ditzala, aipatutako dekretuan ezarritako prozedura jarraitzen.

3. Udalerrian dauden "etxebizitza-eskari eta -premia egiaztatuko eremuak" deklaratzeko espedienteei hasiera emateko behar den informazioa biltzeko azterlanak egin ditzala.

Donostia etxebizitza arazo handien duen euskal hiria bada, aitzindaria izan beharko luke etxebizitza eskubidea bermatzeko neurriak aplikatzen.

Donostiako Zaintzaren Kontseilua sortzeko eragileek egin duten proposamenarekin bat egin du EH Bilduk

Olaia Duarte: "Bat egiten dugu Donostiako 11 gizarte-eragilek (Asade, Elkartu, Gautena, Haurralde, SOS Arrazakeria, Arrats, etab.) Zaintzaren Kontseilu Sektorial bat sortzea proposatuz zaintza eredu publiko berri baten alde eman duten aurrerapausoarekin"

| 2021-07-14 11:56:00

Aldaketa sozial sakonak bizi ditu Donostiak, biztanleria oso azkar zahartzen ari da eta, hiri eredu honen ondorioz, gero eta desberdintasun gehiago daude herritarren artean, Udalak berak berriki argitaratu duen 2020ko Hiri Ekonomiaren Barometroak agerian utzi duen bezala

Pandemiaren aurretik udal zaintza-sistema berri bat beharrezkoa bazen, Covid-19rekin prozesua bizkortu egin da, eta nabarmenagoa da egoera zaurgarrienean dauden pertsona guztiak artatzea ahalbidetuko duen kalitatezko zaintza sistema berri baten beharra: mendekotasuna duten pertsonak, etxerik gabekoak, beren ikasketak on line jarraitu ezin dituzten haurrak (1), etxebizitza ordaindu ezin duten familiak, oinarrizko elikadura-beharrak dituzten pertsonak, etab.

Hala ere, Udal Gobernuak ez du pandemiaren ondorio sozialei aurre egiteko plan berezirik martxan jarri. Izan ere, aurtengo udal aurrekontuek ez dute aparteko neurririk aurreikusten gizarte politiken atalean, programa eta aurrekontu kontinuistak dira, pandemiarik izan ez balitz bezala eta ondorio sozio-ekonomikoak gaindituta baleude bezala. Bitartean, langileen, gehienak emakumeak, lan baldintzak okerrera doaz Udal Gobernuak beste aldera begiratzen duen bitartean.

Horrela, eskariak gora egin duenez, Eneko Goiaren Gobernuko Gizarte Ekintza Sailaren politiken eraginkortasuna ahulduz joan da urtez urte, eta dagoeneko egoera oso kezkagarria da, Gizarte Ekintza saileko gizarte-langileek salatu duten bezala.

Alde batetik, pandemiaren garaian, gizarte-laguntzen eskaria asko handitu da. 2019ko datuekin alderatuta, 2020an % 19,74 igo zen gizarte-larrialdietarako laguntzak (GLL) eskatu dituzten familien kopurua, eta % 37,86, berriz, kontziliaziorako udal-laguntzak eskatu dituztenena (APTC). Gizarte Ekintza Sailaren urteko memoriaren arabera, 2020an 3.200.815,33 euro inbertitu ziren GLL-etan (2019an baino % 31,06 gehiago) eta 695.956,71 euro APTC-etan (2019an baino % 29,2 gehiago).

Urtea Eskaerak 65 urtetik gorako onuradun emakumezkoak 65 urtetik gorako onuradun gizonezkoak 2013 2.322 525 124 2014 2.613 558 143 2015 2.709 608 151 2016 2.695 662 171 2017 2.539 691 191 2018 2.534 709 196 2019 2.512 727 209 2020 3.008 722 217

Adinekoei dagokienez, esan behar da urtetik urtera gero eta gehiago direla laguntza sozialak behar dituzten Donostiako pentsiodunak, eta, batez ere, 65 urtetik gorako emakumeek behar dituztela diru-laguntza horiek oinarrizko gastuei aurre egin ahal izateko. Adibidez, 2020an gizarte-larrialdietarako laguntzak behar izan zituzten 3.008 familietatik, % 69,51 emakumeek osatzen zuten (eskaeraren titularra emakumea zen), eta horietatik % 34,5 pentsiodunak ziren.

Bestalde, zaintza arloan lan egiten duten pertsonen (gehienak emakumeak) lan-egoera gero eta prekarioagoa da Donostian. Pandemia garaian, oinarrizko gizarte-zerbitzuetako profesionalek lan itzela egin dute kolektibo zaurgarrienen ongizatea bermatzeko.

Hala ere, apirilaren 30ean Udal Gobernuak udal langileen artean ordezkapenik ez egiteko erabakia hartu zuen. Maiatzaren 4ko Tokiko Gobernu Batzarrean irakur daitekeen bezala, ordezkapenak honako zerbitzu hauetan, soilik, kontenplatuko dira: Udaltzaingoa (udan), mugikortasuneko atal operatiboa (udan), gizarte harrera zentroa eta eskola-eraikinak.

Kontuan izanda gizarte langileena kolektibo feminizatua dela eta, hortaz, amatasun zein zaintza bajak ematen direla, horrelako erabakiak ondorio negatiboak ditu gizarte langileen lanaren kalitatean eta haien lan zama areagotzen du; hain zuzen ere, gizarte gune batean zortzi gizarte langileetatik batek baja hartzen badu, beste zazpien artean banatu behar dituztelako haren kasuak eta familiak.

Zentzu honetan, gizarte-langileen kolektiboak bere baldintzak hobetzeko proposamena egin du, baina, oraingoz, Udal Gobernuak ez du neurririk hartu lan-karga arintzeko eta esku-hartze sozialak behar duten denborarekin eta kalitatearekin egin ahal izateko.

Hala ere, gizarte-langileak ez dira gainbeheran dagoen eredu honengatik kaltetuta dauden profesional bakarrak: gogorarazi behar da egoitzetako langileek 260 egun baino gehiago daramatzatela greban beren lan-baldintzak hobetzeko, eta sindikatuak etengabe salatzen ari direla etxez etxeko langileek pairatzen duten egoera, batez ere pandemiaren testuinguruan.

Egoera larri honen aurrean, EH Bilduk behin eta berriz aurkeztu ditu zaintza eredu publiko eta duin baten aldeko proposamenak, Donostian dauden etxeko 2500 langile baino gehiagoren baldintzak hobetzeko mozioak edo etxez-etxeko zerbitzuko (SAD) 400 profesionalen lan-baldintzak hobetzeko neurriak aurkeztuz. Kasu gehienetan, gure proposamenek Udal Gobernuaren EZETZA jaso dute.

Duela gutxi, Donostiako 11 gizarte-eragile (Asade, Elkartu, Gautena, Haurralde, Sos Arrazakeria, Arrats, etab.) izan dira zaintza eredu publiko berri baten aldeko aurrerapausoa eman dutenak, eta Zaintzaren Kontseilu Sektorial bat sortzea proposatu dute.

Kontseilu horren helburua hiri-kontratu berri bat adostea izango litzateke, zaintza merkatuaren eta gizartearen artean partekatutako erantzukizuneko gaitzat hartuta, baina baita etxeko gizonen eta emakumeen artean ere. EH Bilduk bat egiten du aldarrikapen honekin, eta Zaintzaren Kontseilu Sektorialaren proposamena uztaileko osoko bilkurara eramango du. Bertan, gainerako udal taldeen atxikimendua jasotzea espero dugu.

(1) “Familien %26k zailtasunak dituzte hezkuntza telematikoari ekiteko”. Donostiako Sustapena, 2021.

EH Bilduk atzera urratsak salatu ditu Udaltzaingoan, bai herritarren hizkuntza eskubideak bermatzean, bai udaltzainek euskara ikasteko duten eskubidean

Udaltzaingoaren Zuzendariak eta Euskara zinegotziak azalpenak eman beharko dituzte datorren asteleheneko Udal batzordeetan

| 2021-07-07 11:16:00

Beste urte batez, Udal Gobernuak erabaki du ez dutela euskararik jakin beharko udako errefortzuko lanetarako hartuko diren udaltzain batzuek. Ekainaren 4an, Donostiako Udaleko hizkuntza normalizazioaren batzorde teknikoan, Udaltzaingoaren zuzendariak adierazi zuen aldi baterako langileak kontratatzeko eskaera egin diola Pertsonen Zuzendaritzari, udan dituen beharrei aurre egiteko 8 (70 udaltzain). Bileran, Euskara Zerbitzuak adierazi zuen proposatu duela kontratazioetan ezarri beharreko derrigortasun dataren indizea %92,86 izatea (Udaltzaingoak duen berbera). Udaltzaingoaren zuzendariak adierazi omen zuen ofizialordeak eta lehen mailako agenteek betetzen dituztela eskatutako hizkuntza baldintzak (2. hizkuntza eskakizuna), baina udaltzainen kasuan ezingo dela ziurtatu bitarteko funtzionario guztiek izatea eskatutako hizkuntza eskakizuna. Dakigula, Euskara Zerbitzuak ez du horren aldeko txostenik egin. Hala ere, eskatutako ehunekoa eta hizkuntza eskakizun maila beteko ez duten udaltzainak kontratatzea erabaki du Udal Gobernuak.

Donostiako Udal Gobernuak bi urte izan ditu udan udaltzainak kontratatzeko lan-poltsa bat deitzeko, Irun, Arrasate eta Zarautzek egin duten bezala, baina ez egitea erabaki du eta behar diren azalpenak eman beharko ditu.

Bestalde, Udaltzaingoko sindikatuek jakinarazi dutenez, udaltzainen zuzendariak kendu egin omen die udaltzainei lanorduetan euskara ikasteko aukera, baita lanorduetatik kanpora egindako ikastorduak konpentsatzeko aukera ere. Kontuan izan behar da eskubide horiek zehaztuta daudela, 2021-2022 ikasturterako, Donostiako Udaleko langileek euskara ikastaroetara joateko dituzten baldintzen arauan, baita Udaltzaingoaren berariazko arautegian ere. Hori horrela bada, EH Bilduren ustez, langileen eskubideen aurkakoa da zuzendariak hartutako erabaki hori.

Argi ikusten da bi erabaki horiek atzera urrats handiak direla Udaltzaingoa euskalduntzeko bidean, zerbitzu publikoak euskaraz jasotzeko herritarrok dugun eskubidea urratzeaz batera, Udalean euskaraz lan egiteko aukera murriztuko zaielako udal langileei.

Gainera, hauek ez dira bi kasu isolatu. Udalean euskararen erabilera normalizatzeko jarduerak izan duen atzerakada erakusten duten adibide gehiago daude. Euskaldunok euskaraz egiteko eskubidea dugu, baina ez dugu horretarako bermerik. Eta bada garaia Donostiako Udalean aurrera pausoak emateko norabide horretan, atzera pausoak eman beharrean.

Hauek horrela, alde batetik, Mikel Gotzon Santamaria Udaltzaingoaren zuzendariaren agerraldia eskatu dugu, lan-poltsa eta euskara ikastaroak nola kudeatu dituen azal dezan.

Eta beste aldetik, Euskara zinegotziari galdetuko diogu ea zergatik ez duen bete 2019ko uztailaren 24ko osoko bilkurak lan-poltsetarako ezarri beharreko hizkuntza-irizpideak eta salbuespenezko baldintzak zehazteko egindako eskaera. Hau da, zergatik baliatu duen berriro Udal Gobernuak salbuespenaren bidea arbitrarioki 70 udaltzain horien kasuan. Izan ere, udaro errepikatzen den egoera bat ezin da salbuespen gisa hartu.

Pandemiaren ondorioz ere areagotu egin dira indarkeria matxistaren kasuak Donostian

Reyes Carrere: “Eskera handiagoa izan arren, Udal Gobernua gero eta baliabide gutxiago erabiltzen ari da”

| 2021-07-05 12:01:00

Ekainaren 28ko Gizarte Kontseiluan Gizarte Ekintza Sailaren urteko memoria aurkeztu zen. Besteak beste, dokumentu honek egiaztatu du 2020an 443 emakumeri laguntza eman zitzaiela sail honek martxan duen Genero indarkeriaren biktimei arreta eskaintzeko programa-ren barruan; hau da, aurreko urtean baino % 22,38 gehiago. Gainera, zehazten da 443 emakume horietatik 216k lehen aldiz eskatu dutela laguntza.

Zoritxarrez, feminista adituek ziotena bete da: konfinamendutik aterata ezkutuan egon den errealitate bat lehertu da. Pobreziak eta prekarietateak indarkeriazko harremanetan jarraitzera behartu ditu emakume asko, eta krisiaren estres sozialak tratu txarrak areagotu ditu, beste indarkeria mota batzuekin batera; besteak beste, ekonomikoa eta psikologikoa.

Memorian emandako datuek esaten digute, alde batetik, genero-biktimei arreta emateko programan artatutako emakumeek denbora gehiago ematen dutela programan, eta ondorioz, pairatzen duten prekarietate ekonomiko, sozial, familiar eta pertsonaleko egoera kronifikatzeko arriskua dagoela. Eta bestetik, gero eta emakume gehiagok jotzen dutela udal-zerbitzuetara laguntza eske, jasaten duten genero-indarkeriaren ondorioz.

Hala ere, aurreko urteetako memorietako datuak errepasatzen baditugu, ikus dezakegu igoera hori ez dela koiunturala, egoera pandemikoak bereziki zaurgarritasun-egoeran dauden emakumeei eragiten badie ere, zerbitzu hori eskatzen duten emakumeen igoera konstantea dela azken urteetan, hurrengo taulan ikus daitekeen bezala:

Ikus daitekeenez, joera horren arabera, arazoari egiturazko ikuspegi batetik heldu beharko litzaioke, eta ez puntualki, eta, horretarako, ezinbestekoa da Berdintasun eta Gizarte-ekintzako sailetako langileei behar diren giza baliabideak, ekonomikoak eta materialak ematea, emakume horiei pairatzen duten egoeratik ateratzen laguntzeko.

Horregatik, eskaeren gorakadaren aurrean, ulergaitzago bihurtu da 2021ean Berdintasun eta Gizarte-ekintzako sailetan izandako aurrekontu-murrizketak (1). Aurrekontu-murrizketa horiek aurrez aurre egiten dute talka genero-biktimei arreta emateko zerbitzuaren eskarien gorakadarekin. Ez du inolako justifikaziorik, zenbat eta eskaera handiagoa izan, orduan eta baliabide gutxiago bideratzea.

Horiek horrela, EH Bilduk galdera hauek erregistratu ditu, datorren asteleheneko Udal batzordean Gizarte-ekintzako zinegotziak erantzun ditzan:

• Zer dela eta ez da kontuan hartu, 2021eko aurrekontu proiektuan azken urteetako goranzko joera hori, Gizarte-ekintzako sailari giza baliabide, baliabide material eta ekonomiko gehiago emateko eta, horrela, biktima diren emakume guztiei modu eraginkorrean laguntzeko? Nahikoa iruditzen zaizu Berdintasun eta Gizarte Ekintza sailei esleitutako aurrekontua? Bestalde, gaur egungo giza baliabideak nahikoak dira emakume horiei behar bezalako arreta emateko eta bizi duten prekarietate egoeratik ateratzeko?

• Gizarte Ekintzako zinegotzi delegatuaren iritziz, zergatik handitu da arreta eta laguntza zerbitzua eskatzen duten emakumeen kopurua?

• Zer aurreikuspen egiten du Udal Gobernuak 2021erako? Genero-indarkeriaren biktima diren zenbat emakumek eska dezakete laguntza? Nola indartuko da emakume hauen atentzioa aurrekontu kontinuistekin eta murrizketekin?

• Zure ustez, Berdintasun Sailaren aurrekontu-murrizketak eta Emakumeen Etxeak gaur egun duen espazio eskasiaren ondoriozko mugek eragin negatiboa izan dezakete emakume biktimen arretan? Nola koordinatzen da lana Emakumeen Etxearekin eta Berdintasun Sailarekin? Hobetu daiteke? Zertan?

• Zer neurri har ditzake Udal Gobernuak gizartea gure hiriko genero-indarkeriaren errealitateaz kontzientziatzeko?

 

1 Murrizketak Berdintasun sailan 2021eko Udal aurrekontu-proiektuan. Funtsezko programetan %2,7ko murrizketak daude. Berdintasun-teknikek argi eta garbi kritikatzen dute hori aurrekontu-proiektuaren genero-eraginari buruzko txostenean.

• Genero-eragina duten aurrekontuko 40 programetatik 27 jaitsi dira; horietatik 14 partidetan % 35 baino gehiago.

• Genero-ikuspegiko hirigintzan murrizketak daude kontu-sail gehienetan

• Emakumeen etxeko kulturarteko espazioa ezabatu dute, emakume migratzaileei zuzendua dagoena.

• Prostituzioari buruzko azterketa kendu dute, nahiz eta pandemia-urte honetan arrisku handiko sektore gisa sailkatua izan (7.000 €)

Indarkeria matxistaren aurkako borroka:

• Puntu kritikoak: 95.000 euroko murrizketa.

• Argiteria: 500.000 euro murriztea.

• Genero-indarkeriaren biktimentzako alokairu-programa kendu dute (40.000 €).

EH Bilduk Antondegi ez artifizializatzeko eskatzeko kanpaina abiatu du

Eztabaida sozialerako garaia da Donostian, eta zentzu horretan, datozen asteetan, EH Bilduk kanpaina bat martxan jarriko du gure gogoetak eta kezkak donostiarrekin partekatzeko. “Surf Park Antondegin? Ez, eskerrik asko! Naturaguneen artifizializazioari stop” izango da kanpainaren leloa.

| 2021-07-01 13:13:00

2021eko abenduan egitasmoaren berri eman zenetik eta Udal Gobernuak Antondegiko muinoan Surf-park bat egiteko baimena emateko prest zegoela iragarri zuenetik, eztabaida interesgarria sortu da hirian, eta esan behar da, gaur gaurkoz, herritar gehienak proiektuaren aurka agertu direla. Talde ekologisten eta surflarien artean eztabaida biziagoa izan den arren, pertsona eta erakunde askok eman dute proiektuari buruzko iritzia, eta gehienek kritikatu egin dute naturagune horren artifizializazioa.

Une honetan, prozesua tramitazioaren aurreko faseetan dago, eta oraindik ez du Udalbatzaren oniritzirik. Zehazki, horrelako parke tematiko bat Antondegin kokatu ahal izateko, beharrezkoa da Plan Orokorra aldatzeko prozedura hastea. Prozesu luze horretan, gutxienez, bi osoko bilkuretan EAJ eta PSEko zinegotziek aldeko botoa eman beharko dute proiektua gauzatu ahal izateko.

Beraz, eztabaida sozialerako garaia da Donostian, eta zentzu horretan, datozen asteetan, EH Bilduk kanpaina bat martxan jarriko du gure gogoetak eta kezkak donostiarrekin partekatzeko. “Surf Park Antondegin? Ez, eskerrik asko! Naturaguneen artifizializazioari stop” izango da kanpainaren leloa.

Hilabete hauetan, hainbat bilera egin ditugu inplikatutako eragile guztiekin: elkarte ekologistekin, Donostiako surflariekin, artean, Surfrider-ekin (olatu artifizialen aurkako jarrera argia hartu duen Europako milaka surflari biltzen dituen fundazioa), bisita gidatua egin dugu eremuaren biodibertsitatea ezagutzeko, plataformarekin elkartu gara, martxoan Wavegardenek Aizarnazabalen duen instalazioan egon ginen, Aizarnazabalgo Udaletxean eta Batzar Nagusietan ere izan gara, eta beste hainbat bilera egin ditugu.

Urtarrilean aurreratu genuen Antondegiko artifizializioak Donostiako Larrialdi Klimatikoaren deklarazioa lurperatzea zekarrela, 2020ko martxoan Udal Gobernuak onartutakoa. Zehazki, “Klima Larrialdiaren Adierazpenari lotutako ekintza proposamena” dokumentuan, “Lurraldea” atalean, besteak beste, ondorengoa jasotzen da: “Lurralde berrien okupazioa murriztea eta 2010eko Plan Orokorrean urbanizagarri gisa sailkatutako lurzoru batzuk egikaritzeari uko egitea”. Hau da, Antondegin, EAJ-PSEk Deklarazioan aldarrikatzen dutenaren aurkakoa egin nahi dute.

Klima aldaketak izan behar du gure garapen ereduak birpentsatzeko aukera, baliabide naturalen erabilerak xumeagoak izan daitezen, baita gure inguruko ekosistemekin dugun harremana berriz ere pentsatzeko. Hain zuzen ere, horretarako deklaratu ditugu Klima Larrialdiak. Eta horrek, Donostiako adierazpenak jasotzen duen bezala, hiri-ereduaren inguruko gogoeta sakona egin eta berau berregokitzea exijitzen du.

Horrelako proiektu batek ingurumenean duen eraginari buruzko eztabaida, era berean, Covid-19k eragindako krisi-testuinguruarekin ematen ari da. Izan ere, uste dugu osasun krisia areagotu eta sakondu duen krisi ekonomikoak orain arteko lehentasunak berrantolatzera eraman behar gaituela. Eta lurren artifizializazioa horren adibide garbia da.

• «
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• ...
• 24
• 25
• »