AKTUALITATEA


| 2024-05-03 08:22:00
Azken aste hauetan, Hegoaldeko Trenbide Saihesbidearen gaia mahai gainean jarri duten berriak iritsi dira. Castaños ibaiaren gaineko bidezubiak gobernuaren aldeko balorazioa jasotzen zuen. Hori guztia, Barakaldoko bizilagunen iritziari entzungor eginez.
 
Ingurumenaren ikuspegitik, Gorostiza eta Kastrexana auzoak dira beharrezkoak ez diren azpiegitura horren ondorio negatiboak jasango dituztenak. Gobernu taldea harro dago bidezubiaren aurka egoteaz eta proiektuari errekurtsoa aurkezteko asmoaz, alternatiba gisa lurperatzea proposatuz. Udal zerbitzu juridikoak Espainiako Gobernuaren erabakiaren aurkako helegitea aurkezteko aukera aztertzen ari dira, Foru Aldundiaren, PSOEren eta EAJren babesa baitu, hurrenez hurren.
 
Bere garaian, Barakaldoko Udalak ingurumen-hondamendi gisa kalifikatu zuen. Izan ere, proiektu hori hala da, bai zubiak eraikitzen badira, bai lurperatzen badira. Ez ikusteak ez du esan nahi eraginik ez duenik.
 
Gure ikuspuntutik, horrelako azpiegiturak ez dira batere beharrezkoak. Dagoeneko eraikita dagoen azpiegitura handitzeko eta hobetzeko alternatibak daude. Aukera bideragarri bat egungo C1 linean (Santurtzi-Bilbo) zaratak eta eragozpenak sortzen dituzten puntuak lurperatzea izan liteke. Adibidez, Desertu trenbidea estaliko litzateke, berdegune bat sortuz eta bi auzo lotuz. Horrela, Eguzkik eta Barakaldo Naturala-k Urak Bide ingeniaritzak egindako txostenean proposatu zuten bezala, espazio bat berreskuratuko litzateke, eta horrek hirigintza sortzea eta hobetzea ekarriko luke. Zergatik ez hobetu jada eraikita dagoen azpiegitura, ingurumena degradatzen duen ingurune natural batean berria eraiki beharrean?
 
Proiektu horren aurrekontua duela 10 urte egin zen, 548 milioi eurotan. Orain gainkostuak iritsiko dira materialen eta energiaren prezioen igoeragatik, eta seguruenik 600 baino gehiago izango dira. Proiektuaren bigarren fasea kontuan hartu gabe, Arrigorriagaraino, 1.000 milioi euro baino gehiago. Gehiegizko gastua, garraiatuko lituzkeen salgaien bolumenarekin bat ez datorrena. Ingurumen-krisiaren testuinguruan makro-azpiegituren alde egiteak ez du izateko arrazoirik. Gainera, diru asko gastatzen da lehentasuna ez den proiektu batean, eta ez da beharrezkoa.
 
Ingurumen-krisiaren testuinguru honetan, egungo EAJ-PSE gobernu-ereduak inpaktu handiko proiektua inposatu du berriz ere ingurumenean. Sentitzen dugu alderdi horien jarrera, gai honen kudeaketa negargarriaren benetako arduradunak baitira. Gorostiza, Kastrexana eta Barakaldoko bizilagunen interesak defendatu ordez, alderdikeriazko liskarraren alde egin dute, gobernatzen duten erakundeetan dituzten erantzukizunak alde batera utzita. Udalaren arlotik hasita, kaltetutako eremua biotopo izendatzeko osoko bilkuraren erabakia ez betetzetik (ingurumen eraso hau eragozteko tresna izan zitekeen hori); Aldundiaren aldeko txostenetatik igaroz eta Madrilen azken erabakira iritsiz.
Fase politiko batean gaude, ez teknikoa. Plan guztiak mahai gainean daude, eta aukera eta alternatiba guztiak ere bai. Erabaki politikoak hartzeko unea da. Egonkortasun-eredu bat saltzen digute, funtsean, bulegoetan adostutako eta hitzartutako azpiegitura gehiago eta gehiago eraikitzean oinarritzen dena, herritarren eta beste indar politiko batzuen iritzia kontuan hartu gabe. Eredu hori oso urrun dago egungo gizarteak aurre egin behar dien erronketatik (erronka ekosoziala, erronka demokratikoa).