AKTUALITATEA

| 2022-10-23 09:55:00

Urriaren 7an, epeak ezartzen zuen azken egunean, Tapia sailburuak Arabako ardoei marka propioarekin merkaturatzea ahalbidetuko dien dokumentua sinatu zuen. Egun batzuk geroago, Euskal Herriko Agintaritzaren Aldizkarian argitaratu ondoren, “Arabako Mahastiak/Viñedos de Álava” jatorrizko deiturari behin behineko babesa eman zitzaion. Urrats administratibo bat da, Arabako Errioxari bere ardoak estatu osoan merkaturatzeko aukera emango diona, Europan izendapen berri horren sorrera behin betiko ebazten den bitartean. 

 

 

Horrela, azkenean, bidea ireki zaio Arabako Errioxako ardoak bereizteko behin eta berriz egin duten eskaerari. Bereizketa horrek adostasun zabala du eskualdean. Errioxako Jatorri Deiturak Arabako upategiei azken hamarkadetan emandako tratu txarren aurrean, bereizketa hori estrategikoa da eskualde batentzat, bere berezitasunengatik eta orografiagatik ez baitator bat Errioxako Jatorri Deituraren Kontseilu Arautzailearen kontrol zorrotza duten talde handien hedapen-estrategiarekin. 

 

 

Horrenbestez, Arabako Errioxako upategien etorkizun berria aztertzeko aukera ireki da. Zalantzazkoa dirudi etorkizun horrek, bai, baina, aldi berean, itxaropen-izpi bat sortzen du lurraldeko upategi txiki eta ertainentzat, bai eta lurrari atxikitako ardo historikoa egiteko modu batentzat ere; izan ere, Errioxako jatorri-deituraren uztarripean hilda baitzegoen. 

 

 

Eta bidezkoa da aitortzea bereizteko bide hori ez dela lurraldeko upategiak babestu behar lituzketen erakundeen ekimen, lankidetza edo laguntzaren emaitza. Upeltegi txiki eta ertainen ahaleginaren, ikuspegiaren eta ekimenaren emaitza izan da; izan ere, 7 urtez era guztietako zailtasunei aurre egin behar izan diete, eta ez dute etsi beren negozioei eta Arabako Errioxako eskualde osoari etorkizun duina emango dien bide bat irekitzeko ahaleginean. 

 

Arabako eta Autonomia Erkidegoko erakundeek urteak eman dituzte Errioxa sor-markaren aterkipean azpizona defendatzen eta irteerarik gabeki kalezuloarekin zorabiatzen ibili dira. Aldi berean, epe guztiak agortu dituzte «Arabako Mahastiak/Viñedos de Alava» ren sorrera atzeratzen saiatzeko. Bestalde, Errioxako eta Estatuko erakundeak bat zetozen Errioxako talde handien interesekin eta itxitasunarekin. Bien bitartean, sor-marka berriaren bultzatzaile diren upeltegiek, modu diskretu baina biribilean, beharrezko urratsak eman dituzte hurrengo belaunaldiei ondarea bermatuko dien bide berri bat aztertu ahal izateko. Horrela, ostopo guztiei aurre eginez Bruselaraino iritsi dira, eta, lehen pauso gisa, beren ardoak estatu mailan merkaturatzeko aukera lortu dute. 

 

 

Errioxako Jatorri Deituraren erreakzio amorratua, jakina, ez da luzatu errekurtso berriak eta kuartelik gabeko gerra iragarriz bide alternatibo bat egiten ari direnen aurka. Erreakzio horrek baieztatu besterik ez du egiten ez dagoela, gaur egun, adostutako bide posiblerik. Aukera bakarra bidea bakarka hastea dela. 

 

 

Horregatik, inoiz baino beharrezkoagoa da herrialdeko erakundeei eskatzea egungo epelkeria alde batera utz dezatela, eta Izendapen berri horri lagundu diezaiotela. Bidea ez delako erraza izango, aurkariak handiak eta boteretsuak direlako eta, batez ere, Arabako Errioxaren etorkizun sozioekonomikoa horren mende dagoelako. 

 

 

«Arabako Mahastiak/Viñedos de Alava» sortzea, beraz, oso berri ona da Arabarentzat eta herrialde osoarentzat. Ez bakarrik hemendik aurrera Babestutako Jatorri Deitura berri bat dugulako, baita gure errealitatera eta orografiara egokitutako mahastizaintza-eredu bat garatzeko bidea irekitzen delako ere, dozenaka upeltegiren etengabeko odolusteari amaiera emango diona, eta, horrekin batera, Arabako Errioxa bezalako eskualde zoragarri bat utzi digun lurraren kudeaketa-eredu bat. 

 

«Arabako Mahastiak/Viñedos de Álava» hemen da jada, eta geratzeko iritsi da. Izan duen maitasun, lan eta kemenagatik bakarrik merezi du argia ikustea, baina baita gure erakundeen zaintza eta tratu ona ere. Gutxienez, herrialdeko gainerako jatorrizko deituren maila berean.